En zo is het alweer 2017. Sommige studenten vinden 1 januari een fantastische datum om hun leven te beteren. Begrijpen doe ik het niet: de eerste dag van het nieuwe jaar betekent voor mij vooral meer uren brak in bed doorbrengen dan buiten mijn bed. Hoe hebben die fanatiekelingen tijd om een tarwegrassmoothiee maken, om vervolgens een rondje Kralingse plas te lopen en om tot slot ‘alvast’ het eerste hoofdstuk voor het nieuwe vak te lezen? Kudo’s als het lukt hoor, maar mijn goede voornemens zijn vooral dingen die ik niét moet doen. En joh, iedereen weet dat je over een paar weken weer brak ontbijt met pizza (van gisteren), je enige lichaamsbeweging de route naar de koelkast is en je die hoofdstukken pas leest wanneer het eigenlijk geen zin meer heeft.
Door Isabel de Graaf
Het probleem met goede voornemens begint al bij de betekenis van het woord. Een voornemen is iets ‘wat je wilt gaan doen’. Dat klinkt ontzettend vaag. Iemand kan iets willen doen, maar door dat louter te bedenken, ben je er nog niet. Veel mensen denken niet na over de uitvoering van hun verstandige levenskeuze. ‘Volgend jaar ga ik afvallen’ is een goed voorbeeld. De studenten die zo van hun door bier gevormde extra kilo’s af willen komen, zullen dit met slechts een toezegging niet lang volhouden. Een beetje zoals de EUR dacht met ‘laten we meer studieplekken creëren,’ wat vervolgens resulteerde in het Polak, waar je uren op zoek bent naar die ene lege studieplek. Het blijkt echter dat er een concreet doel moet worden gesteld. In plaats van ‘ik ga minder alcohol drinken’ zou het ‘ik ga niet meer dan 10 glazen bier per week drinken,’ moeten zijn.
Hoe realistisch is het als jij straks tijdens de CIA-borrels je glazen pils gaat tellen?
En zelfs dan kan een goed voornemen niet vol te houden zijn. Want hoe realistisch is het als jij straks tijdens de CIA-borrels je glazen pils gaat tellen? Misschien dat je dat de eerste paar keer doet, maar van lang volhouden is geen sprake. En dat is ook gelijk de kern van onze zogenaamde goede voornemens. Na een paar weken ben je weer terug bij af, wat een rot en onbestemd gevoel met zich meebrengt (zoals dat schuldige gevoel wanneer je aan het soggen bent). Stel dat je echt op een andere manier door het leven zou willen gaan, pak dit dan met beide handen op! Begin niet pas op 1 januari van het volgende jaar en kijk naar de kern van het probleem. De reden dat je bent aangekomen komt echt niet alleen door je overmatige alcoholconsumptie, maar ook door ongezond eten en een tekort aan beweging.
Als student zijn die problemen nu eenmaal lastig op te lossen. Zo is langs de Has gaan gewoonweg een geniaal plan na een avondje stappen. Een meter bier is geweldig en sporten is vermoeiend na een uur college. Dankzij die goede voornemens hebben we in ieder geval nog het idee dat we er iets aan doen.
Mijn goede voornemen luidde als volgt: ‘in 2017 stel ik niet meer uit, zodat ik niet meer last minute iets onzinnigs in elkaar moet flansen.’ Ik denk dat ik het nog een jaartje uitstel. Volgend jaar begin ik écht!
Criminologie In Actie