Wesley Zippro is ex-delinquent en probeert zijn leven na detentie weer op te bouwen. Hij geeft regelmatig lezingen en heeft een boek geschreven ‘Levenslang’, over zijn eigen ervaringen. In deze gastcolumn schrijft hij over welke stappen hij moet ondernemen om zijn leven weer op de rit te krijgen.
Door Wesley Zippro
Momenteel verblijf ik op een beschermd-wonenafdeling van het Leger Des Heils, in Ugchelen. Dit als vervolg van een twaalf-stappenprogramma bij dezelfde organisatie. Ik moest van mijn alcoholprobleem af. Na mijn vrijlating woonde ik op mezelf in Wijchen en was ik al verslaafd aan drank en anabolen. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik er wel mee zou stoppen als ik vrij was, later werd dit volgende week en daarna de week erop enzovoort. Uiteindelijk was het zo problematisch geworden dat ik wel hulp móést gaan zoeken. Die hulp heb ik gekregen en tijdens het verblijf in de kliniek heb ik ook het besluit genomen niet terug te gaan naar Nijmegen, zodat ik een nieuw leven kon beginnen zeg maar. Omdat ik niet meteen op mezelf wilde gaan wonen besloot ik voor beschermd wonen te kiezen, waar ik nu zo snel mogelijk weer weg wil. Waarschijnlijk ga ik particulier iets huren en dan een daginvulling zoeken waar ik iets mee kan.
Het leven in vrijheid is voorlopig nog niet wat ik mij ervan voorgesteld had. Als je in de tbs zit kan je niet wachten tot je eruit komt: dan gaat het allemaal gebeuren. Tenminste dat denk je, maar de realiteit is anders. Ik ben gaan drinken uit eenzaamheid en verveling en voelde mij niet thuis in de maatschappij. Dit heeft tot gevaarlijke situaties geleid en dit is iets wat ik in de toekomst koste wat het kost wil voorkomen. Alcohol is niet goed voor mij en dat is zacht uitgedrukt. Het eerste probleem waar ik nu mee bezig ben, is huisvesting vinden. Het zal in het particuliere circuit moeten gebeuren vanwege een dikke huurschuld. En ook dit is lastig. Om de een of andere reden zijn verhuurders huiverig om in zee te gaan met een ex-tbs’er en verslaafde, die bovendien een chronische wanbetaler is. Niet dat het onmogelijk is iets te vinden, maar ik heb ook zo mijn voorkeuren: liefst geen troosteloos kamertje voor het bedrag van een eensgezinswoning. Dan ben ik zo weer terug bij af.
Maar gelukkig blijf ik altijd aparte mensen en situaties aantrekken. Wat dat betreft kan ik zo weer aan een boek beginnen.
Zodra ik huisvesting heb gevonden, kan ik gaan kijken wat ik verder met mijn leven wil doen. Ik wil zeker in de toekomst nog lezingen en voorlichting geven. Bovendien lijkt het mij wel wat om als ervaringsdeskundige iets te gaan doen. Om eerlijk te zijn: er zijn niet heel veel opties meer voor iemand met een achtergrond als ik. 17,5 jaar in het systeem gezeten hebben, helpt niet echt. Maar goed, dit zijn de minder belangrijke zorgen. Het belangrijkste is om mijn leven op de rit te krijgen. Te leren accepteren dat het leven enige sleur meebrengt. Ik heb het liefst zo veel mogelijk actie en spanning in mijn leven. In principe ben ik iedere dag bezig mijzelf in het gareel te houden. Niet dat er een acute dreiging van mij uitgaat, maar mijzelf verliezen in alcohol en drugs is wel gevaarlijk gebleken. Maar mijn god, wat is het nuchtere leven saai. De dingen die de gemiddelde mens bezig houden, boeien mij niet. Maar gelukkig blijf ik altijd aparte mensen en situaties aantrekken. Wat dat betreft kan ik zo weer aan een boek beginnen.
In principe doe ik het niet eens zo slecht, zeker gezien de prognoses die ik in de tbs meekreeg. Verschillende ex-collega’s heb ik al in het nieuws voorbij zien komen: Udo D. en Johan P. zijn twee voorbeelden van hoe je na of zelfs tijdens je tbs weer zwaar in de fout kan gaan. Genoeg andere jongens die ik zo nu en dan nog eens spreek, balanceren op het randje. Wat dat betreft is het net de verslavingszorg: tijdens de behandeling gaat alles goed, erna wordt er al snel weer in oud gedrag vervallen. Gelukkig heb ik genoeg inzicht in mezelf gekregen om dit te voorkomen en heb ik een aantal goede mensen om mij heen die mij met mijn neus op de feiten kunnen drukken. Maar uiteindelijk moet je het zelf doen, zelf de juiste keuzes maken. Ik ben in ieder geval goed op weg.
Criminologie In Actie