Iedereen kent ongetwijfeld nog de vermissingszaak van Natalee Holloway. Zij verdween in 2005 op Aruba nadat ze aldaar op vakantie was geweest. Deze zaak kreeg enorm veel media-aandacht. Joran van der Sloot wordt nog altijd verantwoordelijk gehouden voor haar verdwijning. Echter is het lichaam van Natalee Holloway tot op de dag van vandaag spoorloos. Heel het eiland is door de politie uitgekamd, er is onder andere gezocht met helikopters en speurhonden en er is een meer gedeeltelijk leeggepompt. Maar hoe er ook naar Natalee Holloway werd gezocht, geen enkele zoekactie van wie dan ook heeft resultaat opgeleverd. Behalve Natalee, zijn er natuurlijk nog veel meer vermiste personen in binnen- en buitenland die nooit zijn teruggevonden. Daardoor rijst de vraag: wat doet de politie eigenlijk om een vermist persoon op te sporen?
Door Klaas Müllenberg
Op de eerste plaats moet er voor de politie daadwerkelijk sprake zijn van een vermissing, wil de politie in actie komen en pogen de vermiste persoon op te sporen. In de ogen van de politie is er sprake van een vermissing als iemand plotseling is verdwenen en het niet bekend is waar diegene momenteel verblijft. Daarnaast moet de afwezigheid van de betreffende persoon deviant zijn ten opzichte van het normale gedrag en het moet in het belang van de vermiste persoon zijn dat deze wordt gevonden. Zodra iemand daadwerkelijk als vermist wordt beschouwd door de politie, maakt zij een inschatting van de aard en de ernst van de vermissing. Op basis daarvan signaleert en registreert de politie de vermiste persoon plaatselijk, landelijk of internationaal. Het kan natuurlijk ook zijn dat de vermiste persoon onderweg is naar een ander land of dat hij al in een ander land verblijft. In dat geval kan de politie Interpol inschakelen om te achterhalen waar de vermiste persoon zich bevindt. Daarnaast plaatst de politie oproepen op haar website ter vergroting van de bekendheid van de vermissing. Bovendien kan de politie via de (sociale) media een vermissing melden aan het publiek. Denk bijvoorbeeld aan Facebook, Twitter, Amber-alert of programma’s op tv als Opsporing Verzocht. Op deze manier worden mensen over heel Nederland bereikt waardoor er vaak veel tips binnenkomen. Als een persoon langer dan twee weken wordt vermist of wanneer er aanwijzingen zijn dat een persoon is overleden, kan de politie zijn of haar DNA opnemen in de DNA-databank vermiste personen. Naast het DNA, worden ook gebruikersvoorwerpen en het DNA van familieleden van vermiste personen opgeslagen. Op deze manier hoopt de politie sneller te kunnen achterhalen wie de persoon is wanneer iemand wordt gevonden van wie de identiteit onbekend is.
Op dit moment is het volgens de website van de politie zo dat “bij 80% van de vermissingen die worden gemeld, het binnen 24 tot 48 uur duidelijk is waar de vermiste is”. Hopelijk wordt dit percentage nog verder verhoogd en worden zoveel mogelijk vermissingen over de hele wereld opgelost. Want het is toch afschuwelijk voor de nabestaanden om dagen, weken, maanden, jaren en soms zelfs je hele leven in onzekerheid te moeten zitten over wat er is gebeurd met je geliefde, vriend, vriendin of familielid. Daarom wordt dit artikel afgesloten met een oproep en tevens bekend citaat van presentator van het programma Vermist, Jaap Jongbloed: “Kijk naar ze uit, ze kunnen niet gemist worden!”
Bronnen
www.politie.nl
https://www.politie.nl/themas/vermissing.html#alinea-title-wat-doet-de-politie-bij-een-vermissing
Criminologie In Actie